Një numër i madh fëmijësh kur mbushin pesë apo gjashtë vjeç fillojnë të kafshojnë thonjtë ose ky zakon krijohet në adoleshencë, ndaj prindërit dyshojnë se fëmija i tyre ka disa probleme.
Megjithatë, shpesh nuk ka arsye për t’u frikësuar, sepse onikofagjia, siç quhet çrregullimi i kontrollit të impulsit, pra kafshimi i thonjve, mund të jetë një fazë e shkurtër, pas së cilës ka mërzi ose lodhje.
Shtγ’p hapsiren rek.lamυese me pσshte per te ndjekυr videσn ↓↓ artikυlli vazhdσn..
Nëse, nga ana tjetër, vër eni se zgjat më shumë, atëherë bëhet shkak për shqetësim dhe duhet kërkuar arsyet.
Një nga arsyet mund të jetë pasiguria apo shqetësimi me moshatarët kur fëmija tërhiqet në vetvete, nuk di të vendoset në shoqëri, ka frikë se do të gjykohet pavarësisht se çfarë thotë apo bën. Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të monitoroni se si sillet dhe të punoni për të forcuar vetëvlerësimin e tij.
Shtγ’p hapsiren rek.lamυese me pσshte per te ndjekυr videσn ↓↓ artikυlli vazhdσn..
Kafshimi i thonjve është shpesh pasojë e stresit, shqetësimeve për notat, presionit për shkak të shumë detyrimeve, dashurisë. Nëse kthehet në një zakon obsesiv, i cili krijon skuqje rreth thonjve, bisedoni seriozisht me fëmijën ose konsultohuni me një ekspert për të zbuluar se çfarë e shqetëson atë. Fëmija mund të ketë mungesë vëmendjeje, të jetë hiperaktiv ose obsesiv-kompulsiv. Në çdo rast, nuk duhet të lejoni që problemi të zgjidhet vetë.