Kosta Tanellari pak kohë para se të ndahej nga jeta , një buzë mbrëmje me tregoj një dramë greke të luajtur në një fshat të thellë malor të rrethit të Pogradecit .Ngjaria duket gati mu duk e pabesueshme por Kosta më propozoj të shkonim vetë pikërisht në fshatin Nicë të takonim njrëz dhe dëshmitarë të kësaj drame që ishte vërtet një tragjedi
Rrugën për në Niçën e thellë malore e cila gjendet në krahinën e Gorës e kemi bërë që nga Qafë –Panja .Kalojmë njëra pas tjetrës lugina të bukura me male alpinë të mbuluara me kurora të gjelbëra të aheve dhe të pishave .Jemi futur në mbretërinë e pyllit .Nga larg dëgjohet zhurma e ndonjë motorsharre dhe të trokiturat ritmike të sëpatës e cila përzihet me këmborët e tufave të mëdha të bagëtive dhe me këngën e pafund të zogjëve
.Një simfoni e vërtetë .Shiu që ka rënë e ka harlisur së tepërmi gjelbërimin në këtë pranverë të hershme.Ndalojmë makinënë .Burime të pafund me ujra të kristalta që nuk ndjen të ngopur .Në pyll fryjnë erëra dhe korente që vijnë nga larg .Dikur kjo zonë ka qënë një stabiliment i madh sharrtarësh ,ishte një qytezë e vërtetë na thotë Petraq Shkëmbi një bari nga Niça me këto pyje dhe këtë blektori kemi mbajtur familjet por në vitet e trazicionit ky pyll ka pësura jo pak dëmtime nga njerëz të papërgjegjëshëm që shfrytëzuan situatën atherë kur nuk kishte shtet …Nga çdo familje ka patur një ose dy sharrtarë që punonin në shtet ..Papritur lugina me pyje merr fund dhe në këmbët e një masivit të pyjeve shtrihet hija e tyre drejt një pejzazhi të gjelbër me kumbulla të shumta arra dhe mollë dhe shtëpi …Fshati është i ngjeshur dhe shtëpitë qëndrojnë njëra pas tjetrës të ndara nga ndonjë avlli ..
Kjo është Niça dikur në vitet 1990 me 160 shtëpi dhe me gati 600 banorë kuse sot ka vetëm 30 shtëpi me rreth 100 banorë .Eksodi e ka zënë edhe Niçën ..Në këtë fshat është shumë e lehtë të dallosh ata që kanë ikur .Oxhaqet e tyre jo vetëm që nuk nxjerrin tym por edhe çatitë e atyre që kanë ikur kanë ngelur ende të mbuluara me plloça guri sipas traditës së ndërtimit në Gorë kurse shtëpitë e atyre që jetojnë aty kanë çatitë e k uqe të mbuluara me çati metalike ngjyrë të kuqe .Niçarët mbahen me blegtori dhe me kurbet .Por ne kësaj radhe në Niçë kemi ardhur për diçka krejt tjetër ,kemi ardhur për tu interesuar për jetën e Milto Qefallës i cili ka erdhur në fshatin e tyre një fëmijë i vogël 7 vjeç dhe aty u rrit u burrërua krijoj famijen e tij
..Takuam Josif Gjinin plaku më i vjetër i fshatit i cili i ka kaluar të 85 vitet e jetës . .Ai është një burrë i shtruar ,dhe pasi mendohet disa cate na thotë ..-Dëgjo more djalë fqinji është si vëllaj apo motra i do ose nuk i do ti ata i ke aty në çanak si themi ne nga fshati edhe fqinjin e ke aty për jetë dhe e rëndësishme është që me fqinjin duhet të shkosh mirë se jeta të sjell lloj lloj të papriturash dhe duhet t`i gjendesh njëri tjetrit …Eh ,shton Josifi historia e ardhjes së grekëve në fshatin tonë në vitin 1940 dhe historia e Milto Qefallës duket si një legjendë por është gjithçka e vërtetë ..
Nga dashuria lind jeta, more bir, dhe ne duhet ta duam njëri tjetrin por kohët e reja dhe vrulli që ecim çdo ditë në luftën për mbijetesë sikur i ka zbehur ato tradita dhe atë dashuri dhe bujari që kemi pasur për njëri tjetrin sikur është zbehur nga këta të rinjtë .Por le të kalojmë tek Milto Qefalla ose siç i thoshim kur ishim të vegjël Milto greku dhe ai na zemërohej dhe thoshte jo unë jam shqiptar …
Ka qënë viti 1939-1940 Greqia atherë ishte përfshirë në një varfëri të tejskajshme dhe ishte shfaqur kriza e bukës shumë njerëz vdiqën nga uria .Prindërit të paftë për të mbajtur fëmijët i nisnin ata në këmbë në drejtim të Shqipërisë .I tillë ishte edhe rasti i disa djemëve të moshës nga 7 deri në 10 apo 15 vjeçarë të cilët nga zonat e thella të Janinës e sidomos nga Konica kalojnë malin e Gramozit futen në Ersekë më pas në Vithkuq –Voskopojë kalojnë në zonën e Gorës dhe më pas nga rruga e vjetër Egnatia mbrijnë këtu në fshatin tonë që kryesisht banohet nga vllehë .Në shtëpinë e Petro Haliçes (Kutelit ) u strehuan tre vëllezër grekë .Më i vogli i tyre Miltiadhi vetëm 7 vjeç,shumë i sëmurë rakitik nga të paushqyerit me barkun e fryrë dhe dyllë i verdhë .
Destinacioni i vëllezërve grekë ishte Myzeqeja apo Berati .Gjëndja e rënduar nuk e lejonte dhe vëllai i mdh i tyre Kostandini e la Miltiadhi tek familja e Petro Kutelit pasi qëndroj tre ditë sëbshku me vëllain tjetër Dhimitrin më pas ata të dy u larguan .Pas një muaj Kostandini u këthye në Niçë ,ai Miltjadhin e gjeti të tjetërsuar krejt dhe tepër të kënaqur dhe vetë Miltiadhi nuk pranoj të lëvizte nga Niça ishte shumë i kënaqur nga familja e Petros dhe veçanrisht nga gjyshja Maga Kuteli .Kostandini shkon në Greqi dhe kthehet pas një viti përsëri në Niçë dhe donte t`i bashkonte të dy vëllezrit ta çonte Miltiadhin tek Dhimitri në Berat por ai përsëri nuk pranon por kur shkon tek familja ku e kishte lënë në zonën e naftës siç thotë Kostandini nuk e gjen të vëllanë .Ai ishte larguar pa adresë që atje ku e kishte lënë i vëllai .Kjo e pikëllon pamasë Kostandinin .