Japonia është një vend që shumë e admirojnë për shumë arsye, dhe një nga më të mëdhatë është mënyra se si rriten fëmijët. Karakteri i japonezëve nuk pushon kurrë së mahnituri botën. Të gjithë kemi dëgjuar se sa këmbëngulës, këmbëngulës, të mbledhur dhe komunikues janë. Ata njihen gjithashtu për respektin e tyre për të tjerët dhe punën jashtëzakonisht të vështirë.
Ata janë të tillë sepse të tillë kanë qenë që fëmijë. Fëmijët japonezë janë shumë të ndryshëm nga fëmijët perëndimorë. Ata janë të matur dhe të sjellshëm, dëgjojnë prindërit e tyre dhe nuk kanë kurrë shpërthime zemërimi. Cili është sekreti?
Japonezët i vlerësojnë shumë lidhjet familjare – Marrëdhënia e ngushtë mes anëtarëve të familjes nga breza të ndryshëm është diçka që i bën japonezët shumë të veçantë. Ajo marrëdhënie mes të moshuarve dhe të rinjve bazohet në dhembshurinë e thellë dhe kujdesin e ndërsjellë, të cilat, për fat të keq, nuk mund të shihen shumë shpesh në botë. Të moshuarit në Japoni konsiderohen burime të mençurisë dhe meritojnë vëmendje dhe respekt të veçantë.
Nga ana tjetër, të moshuarit kanë shumë durim dhe dashuri për të rinjtë. Japonezët e vjetër veprojnë si mentorë, jo si kritikë dhe ndëshkues. Këtu qëndron çelësi i harmonisë midis brezave. Japonezët vlerësojnë dhe respektojnë të gjithë të afërmit e tyre.
Në të njëjtën kohë, ata kanë kufizime shumë strikte. Për shembull, konsiderohet e papranueshme që gjyshërit të kujdesen për nipërit e mbesat, sepse prindërit nuk kanë kohë të mjaftueshme. Lidhjet familjare në Japoni nuk bazohen në shkëmbimin e favoreve, por në besimin se gjithçka në këtë botë ka vendin e vet.
Të kuptuarit e prindërimit – Shumica e familjeve në Japoni besojnë se prindërimi duhet të bazohet në dhembshuri dhe mirëkuptim. Të bërtiturit ndaj një fëmije në Japoni konsiderohet një dënim i ashpër. Japonezët besojnë se duke shmangur ndëshkimin e fëmijëve, i ndihmojnë ata të lidhen me botën dhe të respektojnë ndjenjat e njerëzve të tjerë.
Nëse fëmija sillet keq, nëna dhe babai e ndëshkojnë atë me një vështrim ose një gjest mosmiratimi. Në këtë mënyrë ata tregojnë se një sjellje e tillë është e papranueshme. Fraza si “do ta lëndosh atë” ose “do të lëndosh veten” përdoren për të treguar sjelljen e gabuar dhe pasojat, jo vetëm atë.
I njëjti rregull vlen edhe për lëndët. Për shembull, nëse një fëmijë thyen një lodër, prindi do të thotë “gabim”, jo “theu lodrën”. Japonezët theksojnë kuptimin e veprave, jo funksionalitetin e objekteve. Kjo është arsyeja pse fëmijët mësojnë që në fëmijërinë e hershme të jenë të vetëdijshëm për gjithçka në çdo situatë dhe të kujdesen për gjithçka që i rrethon.
Sekreti më i madh është koha e lirë – japonezët e kalojnë kohën e lirë me fëmijët e tyre. Ata nuk e konsiderojnë mësimin si një aktivitet më vete, por bëjnë gjithçka së bashku. Gjëja më e rëndësishme për ta është të ndërtojnë një marrëdhënie të fortë me fëmijët.Lexo lajmin e plote me poshte …